Afscheid nemen is misschien wel het moeilijkste wat er is. Het is iets wat álle lagen in jezelf raakt, als je je ervoor openstelt. Ik wil je graag meenemen langs 7 wegwijzers door het land van vers verlies.
1. Laat je raken. Spreek je uit. Deze dagen zijn van grote betekenis.
Carpe diem is lang mijn motto geweest. Vier het leven! Pluk de dag, haal alles uit het leven, je weet niet hoeveel dagen je nog krijgt. Langzaamaan kom ik in een levensfase die meer draait om tevreden zijn, ook met ‘gewone’ dingen. Het is maar net hoe je kijkt, of iets gewoon is of bijzonder.
2. Levenskunst heeft vele vormen.
Met dank aan de voorbeelden die al die mensen mij geven voor wie ik een afscheid mag vormgeven.
Zoveel mensen, zoveel verhalen. Zoveel verdriet, zoveel liefde, zoveel zoeken, zoveel avonturen, zoveel verlangens, zoveel gemis. Zoveel succes, zoveel falen. Alles kom ik tegen, en ik luister en luister en oordeel niet. Ik ben een anker van compassie.
3. Ik ben er en ik luister.
Ik heb begrip voor alles. Wat er gedeeld wordt binnenskamers is veilig bij mij.
4. Mijn hart wil het allerbeste voor je.
Ik wil dat je verder kunt, dat het afscheid een overgangsritueel is tussen het leven mét en het leven zonder de overledene. Ik wil niet alleen met je terugkijken maar ook vooruitkijken en je daar handvatten voor geven. Handvatten in de vorm van waarachtigheid, erkenning en troost.
5. Over de doden niets dan goeds? Een gemiste kans.
Neem afscheid van iemand zoals hij écht was. Doe het mens-zijn recht. Geen enkel leven gaat alleen over rozen.
6. Ik ben de lijm.
Het afscheid wordt een mozaïek van woorden, beelden en muziek. Ik ben de lijm. Met woorden verbind ik alle losse steentjes. Taal is mijn instrument, ik kan ermee schilderen in alle kleuren, precies zó dat het lijkt alsof ik de overledene heb gekend.
7. We maken er samen een uniek levenskunstwerk van, voor jullie geliefde.
En onvergetelijk voor jullie, die verdergaan.
Liefde is het enige
